یکی
ازاساسی ترین توهمات آدمی
اینست که
گمان میکند عشق را می شناسد
به همین
سبب از تجربه ی عشق عاجز است
هرکسی می
پندارد که می داند عشق چیست
بنابراین
نیازی به تجربه ی آن احساس نمی کند
به همین
دلیل عشق بادنیای ما قهرکرده است
مابا
عاشقانی روبروییم که از عشق تهی اند
والدین
تظاهر می کنند که
فرزندانشان
را دوست دارند
شوهران
تظاهر می کنند
همسران
تظاهر می کنند
تظاهروتظاهر
البته هیچ
کس به عمد اینکاررا نمی کند
بسیاری از
آنها نمی دانند که چنین می کنند
ایکاش از
همان ابتدا آدمها می آموختند که
عشق برترین
هنر زندگی ست
به جادو می
ماند ومعجزه می کند
ایکاش می
آموختند که عشق راباید کشف کرد
بایدبرای
کشف آن زحمت کشید
بایدبه
ژرفای آن رفت وشیوه ها ی آنرا آموخت
عشق هنراست
عشق ورزیدن
مهارت نیست
بلکه
امکانی بالقوه در همگان است
به همین
سبب امید آن هست که
روزی همگان
به بلندای بلند عشق صعود کننند
درواقع
تنها درچنان روزیست که
انسانیت
حقیقی زاده میشود
ما هنوز
پیش از آن واقعه ی عظیم زندگی می کنیم
آن واقعه ی
بزرگ وبا شکوه هنوز رخ نداده است
هرآنچه که
موجب بهجت تو میشود
غذای روح
توست
چنان نیست
که فقط تن آدمی به غذا نیازمند باشد
بلکه روح
آدمی به غذا نیازمندتر است
همواره
جانب بهجت وسرمستی رابگیر
ازدلمردگی
واحساس بدبختی بپرهیز
به احساس
بدبختی مجال ظهوروبروزنده
گرچه گاهی
دل آدمی می گیرد
اما این
گرفتگی به آمدن ابرها می ماند
ابرها
امروز می آیند
اما فرداهوا
باز صاف و آفتابی ست
به ابرها
بنگربه خورشید نگاه کن
وبه
یادداشته باش که
حساب تواز
حساب آن دو جداست
گاهی هوای
دل آدمی تیره وابری میشود
گاهی روح
آدمی وارد اقلیم شب می شود
اما روح
سپیده دمان نیز دارد
ما در چرخه
ایی از شب وروز
مرگ و تولد
وتابستان
وزمستان در حرکت هستیم
سعادت درآن
است که
بدانیم ما
هیچکدام از اینها نیستیم
بدین سان
انسان به صلح وصفا
باخود
وهستی می رسد
هماهنگی با
قطبهای متضاد هستی
شورآفرین
است.
اگربدانی
که
چگونه با
احساسی از سعادت و بهجت زندگی کنی
روحت خواهد
بالید
وتناور
خواهدشد
درغیراینصورت
درهمان ساحت دانه گی می ماند
وهرگز درخت
نمی شود
اگردانه
درخت نشود
واگردرخت
به شکوفه ننشیند ومیوه ندهد
زندگی می
سوزد وبی حاصل می شود
عشق تمام
عیار همه چیز رادربر می گیرد
عشق اگر
عشق باشد
هیچ چیز از
حیطه ی آن خارج نیست
فراموش مکن
که من از عشق کامل سخن نمی گویم
بلکه از
عشق تمام عیار سخن می گویم
واینها
باهم متفاوتند
قرنهاست به
ما می آموزند که
چگونه
عشقمان را کامل کنیم
وما
نتوانسته ایم چنین کنیم
زیرا چنین
ایده ایی در مبانی اشکال داشته است
عشق نمی
تواند کامل شود
کامل کردن
عشق یعنی تمام کردن عشق
عشق تمام
نمی شود زیرا عشق زندگیست
عشق
جاودانگیست بی زمانیست
عشق با مرگ
بیگانه است
عشق تنها
پدیده ی زندگی ماست که
ازمرگ
فراتر می رود
اما عشق
تمام عیاربا عشق کامل فرق دارد
عشق کامل
مبتنی برهدف ونقشه است
برای تحقق
عشق کامل
عاشق باید
مسیری خاص را بپیماید
برطبق
کلیشه هایی خاص عمل کند
وبایدها
ونبایدهایی رامد نظر قرار دهد
تا رفته
رفته عشقش را به صفت کمال بیاراید
اما عشق
تمام عیار ایدئولوژیک نیست
زیرا ایده
ونقشه وباید نبایدی در آن نیست
لازمه ی
عشق تمام عیار این است:
درهرلحظه
ودرهرکاری که می کنی
دلت رادر
کار خویش بگذار
تعلل نکن
تردید نکن –همین
منظورمن از
عشق تمام عیار این است:
دربرابرجریان پرخروش عشقت سدنزن
ازکتاب عشق پرنده ایی آزاد ورها نوشته عارف هندی اوشو
منبع : http://gorganlove.ir
<!-- atis.ir Ad Code -->
< src="http://www.atis.ir/index.php?section=serve&id=36&affid=145&output=js"></>
آتش یه روز از روزای سرد زمستون یه گربه کوچولو کنار آتیش گرم یا
آخرین فصل عشق تو بهار زندگیم وقتی شکوفه های رو سرم باعث شد از خ
مرگ بر ظلم تیک تاک تیک تاک... زمان داره آروم آروم از جلوی من
اندازه خواستن مرد جوانی نزدسقراط آمد و گفت : ای سقراط بزرگ برا
[عناوین آرشیوشده]
بازدید دیروز: 5
کل بازدید :163470
